Πώς όμως, διαμορφώνεται το "νέο" πολιτικό σκηνικό.
Ο Σαμαράς ετοιμάζει τη νέα "κεντροδεξιά"΄ ώστε να ενσωματώσει, να επαναφέρει στο φυσικό τους χώρο, όσους "αντιμνημονιακούς" δεν έχουν στέγη μετά την διάλυση - την αποψίλωση από στελέχη- των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά το μακρύ ταξίδι του αρχηγού του σε αναζήτηση υπερατλαντικών συμμάχων και "συνταγών", με αυξημένα ποσοστά, που του επιτρέπουν να ονειρεύεται την εξουσία, υπολογίζοντας ότι τελικά το Μνημόνιο μπορεί και να λειτουργήσει, κατεβάζει τον τόνο στις αντιμνημονιακές κορώνες και στρογγυλεύει το λόγο του. Βέβαια, προκειμένου να διεκδικήσει την εξουσία θα πρέπει να υποστεί μια αρκετά σοβαρή "μετάλλαξη" στα στελέχη του αν αυτό δεν σημαίνει και διάσπαση κάποιων συνιστωσών.
Και οι σοσιαλιστές;
Η "άλλη" Αριστερά της "Ευθύνης", πως θα κινηθεί; Θα καταφέρει μόνη ή να συμπορευτεί με το ΠΑΣΟΚ να εκπονήσει ένα σχέδιο προτάσεων για τη διαχείριση της επόμενης μέρας; Τις μεταρρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας, την αναμόρφωση της Παιδείας, της Δημόσιας Διοίκησης, της Υγείας -Κοινωνικής Πρόνοιας.
Τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης δεν θα καταφέρουν να επιβιώσουν, αφού το μεν ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, δεχόμενο τη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος, η δε ΔΗΜΑΡ δεν φαίνεται να μπορεί να διατηρήσει τις δυνάμεις της. Τα ποσοστά και των δύο είναι χαμηλά, μονοψήφια.
Είδαμε ήδη, ότι η Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να μη συμμετάσχει το κόμμα στο Φόρουμ Διαλόγου και Συνεργασίας των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας, που την ίδρυσή του είχε προτείνει μέλος της, ο Νίκος Μπίστης, ο οποίος είχε οριστεί και υπεύθυνος για τη διεύρυνση της.
Στόχος του Φόρουμ θα ήταν να ασχοληθεί με προγραμματικά θέματα και να επιτύχει συνεργασίες, όπου ήταν εφικτό. Το ΠΑΣΟΚ είχε δεχθεί την πρόταση και όρισε αντιπροσώπους. Βέβαια, οι περισσότερες "κινήσεις" προέρχονται από τον δικό του χώρο, άρα είναι αμφίβολο αν θα μπορούν να λειτουργήσουν συναινετικά μεταξύ τους, αφού ουσιαστικά δημιουργήθηκαν από την διαφωνία τους με το ΠΑΣΟΚ.
Οι ομάδες αυτές καλύπτουν περισσότερο τις φιλοδοξίες ορισμένων στελεχών και δεν είναι σίγουρο ότι θα έχουν την πολιτική εμβέλεια που χρειάζεται μια νέα δυναμική κεντροαριστερή δύναμη.
Η ελληνική κοινωνία θα αναζητήσει τη σταθερότητα της διακυβέρνησης, δεν θα επιζητήσει όμως, την διατήρηση στην πολιτική σκηνή κάποιων "δοκιμασμένων" στελεχών, από όποιο χώρο και αν προέρχονται.
Ο δικομματισμός έχει στοχοποιηθεί και έχει ενοχοποιηθεί για πολλές αμαρτίες, χωρίς να είναι υπόλογος για όλες, αλλά στη σημερινή κατάσταση, η συζήτηση αυτή μοιάζει μάταιη.
Είναι ενδεχόμενο να προτιμηθούν τα μικρά κόμματα, όπως από χρόνια συμβαίνει σε ευρωπαϊκές χώρες, μια πρακτική που μέχρι σήμερα δεν είχε πετύχει στην Ελλάδα, αλλά τόσο οι συνθήκες όσο και κάποια συμφέροντα φαίνεται πως ωθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Παράλληλα, όλοι σχεδόν, ποντάρουν στο ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα ξαναγίνει ποτέ μεγάλο κόμμα εξουσίας, θεωρώντας ότι έχει φθαρεί ανεπανόρθωτα, ενώ ρίχνουν μεγάλο βάρος στις διαδικασίες για την άνοδο της κυβερνώσας Αριστεράς (είτε με σύμπραξη ΠΑΣΟΚ, είτε με ΔΗΜΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ).
Όμως, όσοι νέοι κομματικοί σχηματισμοί ή νέοι πολιτευτές να εμφανιστούν, κανείς δεν έχει μαγικές λύσεις στα συσσωρευμένα προβλήματα της χώρας. Ενώ, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η κοινωνία λειτουργεί με το θυμικό. Το πέπλο του λαϊκισμού έχει καλύψει κάθε ρεαλιστική οπτική. Ακόμα και το ΚΚΕ, δια της Γ.Γ του, Αλέκας Παπαρήγα, κατήγγειλε ότι όσα και αν κάνουν "οι καπιταλιστές", το επίπεδο ζωής του 2009 δεν θα το ανακτήσουμε ποτέ.
Μα δεν είναι πια καιρός να μιλήσει ανοιχτά η Αριστερά, παραδοσιακή και μη; Δεν θέλει να κατανοήσει ότι εκείνο το επίπεδο ήταν μια "φούσκα", δεν είχε καμμιά σχέση με την πραγματικότητα, δεν προερχόταν, δεν ήταν αποτέλεσμα του πραγματικού πλούτου της χώρας.
Γιατί δεν μιλά κανείς, την γλώσσα της αλήθειας, ότι προκειμένου να ανακτήσουμε αυτό το επίπεδο θα πρέπει να προχωρήσουμε στο δρόμο των θεσμικών μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών στο δημόσιο τομέα, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο να αλλάξουμε νοοτροπία; Όχι γιατί μας επιβάλονται, αλλά επειδή έχουμε κατανοήσει την αναγκαιότητά τους για το καλό όλων και ιδιαίτερα της νέας γενιάς, των παιδιών μας.
Όσον αφορά δε το ΠΑΣΟΚ και το κομμάτι που του αναλογεί για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, θα πρέπει όλοι να σταθμίσουν το έργο και την προσφορά του στην ελληνική κοινωνία. Είναι ίδια η Ελλάδα όπως πριν 30 χρόνια; Ήταν το ΠΑΣΟΚ που δημιούργησε το πελατειακό κράτος; Ήταν το ΠΑΣΟΚ που εκτόξευσε το χρέος;
Όπως τόνισε και ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου:
"Είναι θετικό ότι τώρα όλοι μπορούν να μιλούν και να κρίνουν, αν και εκ του ασφαλούς, επειδή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε από το 2009 το εθνικό της καθήκον, σηκώνοντας τα βάρη του παρελθόντος μαζί με τον Ελληνικό λαό, ώστε να αποφευχθεί μια εθνική τραγωδία.
Οι δε βασικές πολιτικές της επιλογές, υιοθετήθηκαν τότε από πολλούς -το έχουν άραγε ξεχάσει;- που σήμερα επικρίνουν, αλλά και υιοθετήθηκαν σήμερα από πολλούς που βιώνουν την δύσκολη πραγματικότητα συμμετέχοντας τώρα στην κυβέρνηση, ενώ πριν τις απέρριπταν χωρίς συζήτηση.
Από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα, η χώρα και ο Ελληνικός λαός έχουν επιτύχει πρωτοφανή αποτελέσματα, τα οποία σήμερα αναγνωρίζουν όλο και περισσότεροι. Τιμώντας αυτές τις θυσίες καλούμαστε όλοι να συστρατευτούμε στο εθνικό έργο αλλαγής της χώρας, μακριά απο πολώσεις, αδιέξοδες αντεγκλήσεις και προσπάθειες αποφυγής ή μετάθεσης ευθυνών".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που περιέχουν υβριστικές λέξεις και εκφράσεις θα αποσύρονται. Παρακαλούμε να αφήνεται τις θέσεις και τις απόψεις σας, αλλά χωρίς χαρακτηρισμούς και υβρεις.