Συνέδριο στο ΑΠΘ: Δημοκρατία Σήμερα

Ο προβληματισμός γύρω από την κατάσταση που δημιουργήθηκε στο πολιτικό τοπίο της χώρας, μετά την κρίση,  με τις συνέπειες στο επίπεδο της διακυβέρνησης και ευρύτερα της Δημοκρατίας έγιναν αντικείμενο μελέτης του συνεδρίου που διοργάνωσαν ο Δικηγορικός Σύλλογος και ο Τομέας Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, με θέμα: «Δημοκρατία Σήμερα: Μύθος ή πραγματικότητα; Συνταγματικές και Πολιτικές Διαστάσεις».
Στις παθολογίες της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας αναφέρθηκε ο καθηγητής του ΑΠΘ, Κώστας Χρυσόγονος, λέγοντας ότι τείνει να μετατραπεί σε εναλλαγή κομματικών ολιγαρχιών στην εξουσία. Μίλησε για «κομματική αριστοκρατία» και σημείωσε ότι η πολιτική τάξη τείνει να διαχωριστεί από την κοινωνία. Ειδικότερα για τον δανεισμό της χώρας, προκειμένου να αντιμετωπίσει το δημόσιο χρέος της, επισήμανε πως όσο μεγαλύτερος είναι ο δανεισμός η κυβέρνηση είναι λιγότερο κυβέρνηση και περισσότερο «μεταπράτης» κι εμφανίζεται ως εκπρόσωπος των δανειστών απέναντι στον λαό.

Ο καθηγητής του ΑΠΘ, Νικόλας Σεβαστάκης, υποστήριξε ότι η διαχείριση της κρίσης απειλεί σημαντικά στοιχεία της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, διαπιστώνοντας αυτονόμηση της ελίτ διακυβέρνησης από την κοινωνία και μια ιδιόμορφη νεοσυντηρητική μετατόπιση προς τα δεξιά.

Ο καθηγητής του ΑΠΘ Γεράσιμος Βώκος περιέγραψε μια εικόνα της Βουλής, όπου οι βουλευτές της συμπολίτευσης αγωνίζονται για τη διατήρηση της εξουσίας και της αντιπολίτευσης για να την αποκτήσουν.

Στοιχεία για την κρίση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στη χώρα μας παρουσίασε ο καθηγητής του ΑΠΘ, Γιάννης Σταυρακάκης, στην εισήγησή του «Η μετα-δημοκρατική δυναμική στη σκιά της ευρωπαϊκής κρίσης», ενώ η αναπληρώτρια καθηγήτρια του ΑΠΘ, Ιφιγένεια Καμτσίδου, μίλησε για «κράτη χωρίς κυριαρχία ή χωρίς δημοκρατία».

Ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Κασιμάτης, που συντόνιζε τη συζήτηση, είπε ότι το θέμα του συνεδρίου είναι δύσκολο, λόγω της δύσκολης συγκυρίας, και όχι από μόνο του και παρατήρησε πόσο επικίνδυνο είναι το ξερίζωμα της δημοκρατικής ιδέας μέσα μας από το δόγμα του φόβου και τη διαρκή τρομοκρατία.

Η όποια προσφορά στη συζήτηση που έχει ανοίξει και προβληματίζει τόσο τον πολιτικό κόσμο, όσο και την επιστημονική κοινότητα, αλλά ακόμη περισσότερο τον Έλληνα πολίτη, είναι θετική. Η "ένσταση" είναι σε αυτές τις περιπτώσεις ότι ο επιστημονικός -πνευματικός κόσμος οφείλει να καταθέτει προτάσεις και όχι απλά να διαπιστώνει το πρόβλημα. Επίσης, με δεδομένο ότι ο επιστημονικός κόσμος τροφοδοτεί το πολιτικό σύστημα με στελέχη, είναι σαφές ότι στα όποια συμπεράσματα καταλήγουν οι μελέτες είναι ή θα έπρεπε να είναι μέσο παρέμβασης στους χώρους που ο καθένας από αυτούς κινείται.