Ο Αλέκος Αλαβάνος, πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και μέντορας του νυν προέδρου του, δημοσίευσε άρθρο του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία με τίτλο «Οι αναμνήσεις και το Σχέδιο Β», όπου αναλύει το «μεγάλο πολιτικό παράδοξο της Αριστεράς», υποστηρίζοντας ότι στην κυβέρνηση και στην Αξιωματική Αντιπολίτευση υπάρχουν δύο κατ' όνομα αριστερά κόμματα, το ένα συνένοχο στην πολιτική που εφαρμόζεται και το άλλο συνεργάτης στην «εκστρατεία τρομοκράτησης του ελληνικού λαού» για το ευρώ.
Ο Αλαβάνος τονίζει ότι η Αριστερά είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να είναι ο φορέας απελευθέρωσης της χώρας από την κρίση και ζητά δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ.(!)
Παράλλλα, ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού αμφισβητεί το κατά πόσον η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να θεωρηθούν «αριστερά» σήμερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κείμενο του Αλαβάνου δεν αναφέρόνται ούτε μια φορά ονομαστικά η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ένώ τα αποκαλεί κόμματα «αριστερής καταγωγής».
«Το πρώτο από αυτά τα κόμματα» σημειώνει ο Αλαβάνος, «έχει φτάσει στο σημείο εκ των πραγμάτων να είναι συνένοχο στις ανατροπές των εργασιακών κατακτήσεων, σε αστυνομοκρατικές πρακτικές, ακόμα και σε επιστρατεύσεις» αναφερόμενος στη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη.
Αλλά μάλλον χειρότερη είναι η άποψή του για το πρώην κόμμα του τον ΣΥΡΙΖΑ, για το οποίο ο Αλαβάνος γράφει ότι «έχει επιτύχει να αναδειχθεί στον υπ' αριθμόν ένα κομματικό αντίπαλο της κυβέρνησης. Όχι όμως σε προγραμματικό ούτε σε ιδεολογικό αντίπαλο. Το αντίθετο. Έχει πλήρως αποδεχθεί το πλαίσιο δράσης του συστήματος: με κάθε όρο παραμονή στην Ευρωζώνη. Η καλή Αμερική. Ο Σόιμπλε που το συζητάει. Το νέο διαπραγματευτικό πλαίσιο, επειδή έγινε αναφορά για το κατοχικό δάνειο και τη Siemens. Οι νοικοκυραίοι. Οι συμμαχίες με τη λαϊκή Δεξιά».
Σύμφωνα με τον Αλαβάνο, υπάρχουν «και ακόμη χειρότερα» αφού χρεώνει στον ΣΥΡΙΖΑ την «ενεργή συμμετοχή στην εκστρατεία φόβου του συστήματος σχετικά με την παραμονή στην Ευρωζώνη». Όπως γράφει, «όχι μόνο δεν έχει υπάρξει αντίθεση, όχι μόνο δεν παραπέμπεται ένα από τα κυρίαρχα προβλήματα της κρίσης στην ετυμηγορία του λαού με δημοψήφισμα, όχι δεν αναδεικνύεται η αποχώρηση από την Ευρωζώνη ως ένα έστω ενδεχόμενο, αν δεν υπάρξει στροφή της ευρωπαϊκής πολιτικής. Η επίσημη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης "η αποχώρηση από το ευρώ αποτελεί εθνική καταστροφή", συνιστά εκ των πραγμάτων άμεση συνεργασία με την κυβέρνηση στην εκστρατεία τρομοκράτησης του ελληνικού λαού».
«Είναι λυπηρό που γίνονται όλα αυτά» καταλήγει, και επαναλαμβάνει το Plan B που έχει προτείνει: επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, απελευθέρωση από τους δανειστές έλεγχο στις κινήσεις του κεφαλαίου, λαϊκές τράπεζες, σχεδιασμό της οικονομίας, ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς, αναβίωση της αγροτικής οικονομίας, επικέντρωση στην εκπαίδευση και στις τεχνολογίες, κλπ.
Είναι παραγματικά λυπηρό η Αριστερά σε αυτή τη χώρα να μη κατορθώνει ποτέ να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που της παρουσιάζονται. όταν ο Γιώργος Παπανδρέου καλούσε σε εθνικό προσκλητήριο για τη σωτηρία της χώρας, προτίμησε την αντιμνημονιακή υστερία.
Ο Αλαβάνος τουλάχιστον το αναγνωρίζει, και για το λόγο αυτό δικαιώνει, έστω και καθυστερημένα, την επιλογή Παπανδρέου να ζητήσει δημοψήφισμα, που θα ήταν η μόνη "άμεση" δημοκρατική απάντηση του ελληνικού λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια που περιέχουν υβριστικές λέξεις και εκφράσεις θα αποσύρονται. Παρακαλούμε να αφήνεται τις θέσεις και τις απόψεις σας, αλλά χωρίς χαρακτηρισμούς και υβρεις.