Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις....

ή..... "στα τέσσερα"

Αυτό που έγινε στην Κω με "θύμα" (;) τον Πάνο Καμμένο είναι δικό του παιδί με τη νομιμοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν γνωρίζουμε αν ήταν Χρυσαυγιτες, όπως ισχυρίστηκε η κρατική ΕΡΤ, εκείνοι που ξεσήκωσαν το πλήθος στην Κω να φωνάζει ως σύνθημα "υποδοχής" στον Καμμένο ,,στα τέσσερα,,.
Γεγονός είναι ότι τον υποδέχτηκαν με το σύνθημα που με άνεση εδώ και 6 μήνες ο ίδιος εκτόξευε στους πολιτικούς αντιπάλους του, ακόμα και από το βήμα της Βουλής.  Σύνθημα που μάλλον άρεσε και στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ποτέ δεν το καταδίκασε.
Η βία και ο φανατισμός εν λόγω και έργω, ο ευτελισμός του δημόσιου διαλόγου ήταν ταυτόσημες έννοιες με τον Καμμένο όλα αυτά τα χρόνια.
Η παρότρυνσή του να λιντσάρει το πλήθος έναν Δήμαρχο, η λασπολογία και συκοφαντία ενάντια στον Γιώργο Παπανδρέου και μέλη της οικογένειας του, είναι μερικά από τα κορυφαία ανάμεσα στο πλήθος της φασίζουσας νοοτροπίας στις πρακτικές του Καμμένου και των στελεχών των ΑΝΕΛ .
Τώρα, ο "μνημονιακός" Καμμένος γεύτηκε στο ελάχιστο τους καρπούς όσων επί χρόνια έσπερνε στον πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Είναι αυτονόητο ότι από ιδεολογία και στάση ζωής, όπως κάθε δημοκρατικός πολίτης, ποτέ δεν θα επικροτούσαμε την βία, την λασπολογία και φασιστικού τύπου ενέργειες. Απλά, για άλλη μια φορά, επισημαίνουμε ότι η βία και οι προπηλακισμοί έχουν ως αποτέλεσμα τη περιφρόνηση των θεσμών και δίνουν σε κάθε ανεγκέφαλο τη νομιμοποίηση να δρα, όπως νομίζει.

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Σκληρή δήλωση Καρχιμάκη: Η πιο χυδαία αποστασία και εκτροπή

Καλό θα είναι όταν μιλά οποιοσδήποτε σήμερα για αποστασίες, να μην ξεχνά να αναφέρεται και στην πιο χυδαία αποστασία, στην πιο χυδαία θεσμική εκτροπή που έγινε σε βάρος του εκλεγμένου Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, από μια μειοψηφία εσωκομματικών δυνάμεων που έπαιξαν το παιγνίδι των οικονομικών και των πολιτικών επιδιώξεων διαφόρων.
Πόσο αυτό κόστισε στους πολίτες αυτής της χώρας και την χώρα την ίδια; (κυρίως στους αδύναμους και τους πραγματικούς δημιουργούς )
ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΑ.
Όμως για όλα αυτά δεν μιλάει σχεδόν κανείς.
Ακόμα και τώρα που όλοι διαπιστώνουν ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος και που οι μοναδικές πρωτοβουλίες μας έπρεπε να είναι οι μεταρρυθμίσεις, οι προοδευτικές, με στόχο την δημιουργία κανόνων και την εισροή υποκλαπέντος ή υπονομευμένου πλούτου αλλά και με παράλληλο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και διεύρυνσης της παραγωγικής βάσης της χώρας.
Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε.
Γιατί και η χώρα και οι άνθρωποι θα ήταν σε άλλα επίπεδα σήμερα αν δεν είχε ανατραπεί ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός του 44% και εάν είχε ολοκληρώσει την συνταγματική τετραετία με βάση την εντολή του Ελληνικού λαού στις εκλογές του 2009.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Το κεφάλαιο "πολιτική δικαίωση Παπανδρέου,, ολοκληρώθηκε πανηγυρικά

του Κώστα Τάτση

Όταν το κόμμα, που επί 6 χρόνια μιλούσε για τον άλλο δρόμο προς την έξοδο από την κρίση - και έπεισε με τη ρητορεία του την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος και της κοινωνίας - έρχεται πλέον και διατυμπανίζει ότι δεν υπήρχε αυτός o άλλος δρόμος, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ότι συντελεί στην ολοκληρωτική δικαίωση των επιλογών της Κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου το 2010.

Όταν, το 2012, ο Σαμαράς "ξέχασε" τα ισοδύναμα και τα "Ζάππεια", χαρακτηρίστηκε, απλά, ως κολοτούμπας και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας συνέχισε να πιστεύει ότι υπήρχε και ένας άλλος δρόμος.

Για 3 ακόμη χρόνια συνέχιζε να πείθεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ ότι αυτός ο άλλος δρόμος ήταν υπαρκτός, δεν ήταν προδοτικός, "μερκελικός", αλλά ένας δρόμος έξω από δανειακές συμβάσεις, μακριά από μεταρρυθμίσεις σκληρές και άδικες, δεσμεύσεις και μέτρα.

Από την περασμένη  Παρασκευή, όμως, το σενάριο αυτό, σενάριο μιας απίστευτης απάτης, κατέρρευσε παταγωδώς, υπό το βάρος μια προαναγγελθείσας καταστροφής.

Ο σημερινός Πρωθυπουργός, τα 3 / 4 των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι βουλευτές των ΑΝΕΛ δήλωσαν ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος  και ό,τι άλλο θα αποτελούσε την απόλυτη καταστροφή για τη χώρα. Και αυτό, παρόλο που τα οικονομικά δεδομένα του σήμερα ήταν πολύ καλύτερα από εκείνα του 2010.
Μετά από 6 μήνες κυβερνητικής θητείας, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αναπτύσσουν την ρητορική του Παπανδρέου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ του 2010  για να καταδείξουν την αναγκαιότητα της δανειακής συμφωνίας και κυρίως, την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων που με τόσο πάθος πολέμησαν τα τελευταία 6 χρόνια.

Είναι, φυσικά, δύσκολο αν (όπως φαίνεται) ακολουθήσουν εκλογές να αποτυπωθεί η δικαίωση αυτή του Παπανδρέου σε ψήφους.  Είναι, άλλωστε, πολύ κοντά η 5η Ιουλίου για να παραδεχτεί η κοινωνία ότι πείστηκε σε ένα παραμύθι, ένα όνειρο που ήταν άπιαστο. Δύσκολα θα παραδεχτεί ότι υιοθετούσε επί 6 χρόνια συνθήματα που δεν είχαν κανένα περιεχόμενο και ότι όλα αυτά που απέρριπτε τόσο καιρό θα τα αποδεχτεί τώρα, ενώ θα είναι πιο σκληρά και επώδυνα.

Είναι δύσκολο να αποδεχτεί δημόσια, ότι τελικά χρωστάμε σε όσους δανειζόμαστε και ότι δεν είναι στο χέρι μας να διαγράψουμε μόνοι μας και μονομερώς το χρέος. Όπως, δύσκολα μπορεί να αποδεχτεί ότι όλα αυτά τα συνωμοτικά δεν υφίστανται και δεν μπορούν να τα χρησιμοποιούν στην καθημερινότητα. Οι θεωρίες για ψεκασμούς, Κούγκι, πεντοζάλη, αποστολή προσφύγων στο Βερολίνο θα χρησιμοποιηθούν, στην καλύτερη περίπτωση, ως επιθεώρηση στις χειμερινές θεατρικές παραστάσεις. Ακόμα κι ο Λαζόπουλος θα βρει περιεχόμενο για την κομματική του σάτιρα, όσο κι αν δεν παραδεχτεί ποτέ ότι αυτό που επί χρόνια παρουσίαζε δεν είχε σχέση με πολιτική σάτιρα.

Επίσης, αν τους επόμενους μήνες γίνει επιμήκυνση του χρέους και μείωση των επιτοκίων ο λαός θα γνωρίζει, άσχετα αν θα πανηγυρίζει ή πιστώνει στην κυβέρνηση την επιτυχία, ότι θετικά βήματα είχαν επιτευχθεί και άλλες φορές την τελευταία 5ετία, αλλά οι σημερινοί κυβερνώντες, τότε το υποτιμούσαν και το υποβάθμιζαν χρησιμοποιώντας μειωτικούς χαρακτηρισμούς  για να αποδείξουν τον ενδοτισμό, τον μερκελισμό και την πολιτική "στα τέσσερα" των πολιτικών αντιπάλων τους.
Υπήρχαν τότε, το 2010, κερδοσκόποι που έπαιζαν δισ ευρώ στην χρεωκοπία της χώρας, υπήρχαν δυνάμεις  που θέλησαν να κερδίσουν μέσα από την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Δυνάμεις πολύ πιο σκληρές από τις απόψεις του στοχοποιημένου Σόιμπλε και των Φιλανδών ή των Ολλανδών.

Όμως, ακόμη και να μην καταγραφεί η δικαίωση του Παπανδρέου σε ψήφους θα είναι πλέον γνωστό ότι το 2010 ο ίδιος και η Κυβέρνηση του, με την κοινωνία εναντίον του στους δρόμους και στις πλατείες, μέσα σε μια νεοφιλελεύθερη Ε.Ε., με τα ελληνικά μίντια να τον πολεμούν, με την ΕΕ να επιθυμεί  μια τιμωρητική πρακτική απέναντι στη χώρα μας, πάλεψε και κατόρθωσε να δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός που μας κράτησε στην ευρωζώνη.
Και σταδιακά, θα γίνει σ όλους κατανοητό ότι αν τότε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ είχαν στηρίξει, έστω το 50% των μεταρρυθμίσεων του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, σήμερα τα μέτρα αφενός θα ήταν λιγότερο επώδυνα, αφετέρου δεν θα αναγκαζόμασταν να συνάψουμε δανειακές συμβάσεις γιατί θα μπορούσαμε να δανειστούμε από τις αγορές.

Βέβαια, παρότι  ο Παπανδρέου δικαιώθηκε,  έχασαν μέσα από την θεωρία της ύπαρξης "άλλου δρόμου", η χώρα και ο ελληνικός λαός.  Παράλληλα, τα μίντια εξακολουθούν το δικό τους παιχνίδι, δικαιώνοντας όχι τον Παπανδρέου, αλλά τον ...Λεβέντη.

http://kostastatsis.blogspot.gr/

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Ξεπουλάει την Δημόσια περιουσία και την χώρα ο Τσίπρας ; (βίντεο)

Μέχρι πριν λίγο καιρό τα αεροδρόμια ήταν δημόσια περιουσία ...
.. και η ιδιωτικοποίησή τους "ξεπούλημα" της χώρας. Αυτά έλεγε ο Τσίπρας μέχρι πριν λίγο καιρό....
 
 

Χθες ανακοινώθηκε η διωτικοποίησή τους στην γερμανική Fraport. Ναι, σε αυτή την εταιρεία στην οποία "παράνομα" δόθηκε η αξιοποίηση των αεροδρομίων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις 

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

Τσίπρας: Λέω να πρωτοτυπήσω ....

“Οι προκάτοχοί μου επέλεξαν άλλα να λένε προεκλογικά και άλλα να κάνουν μετεκλογικά. Έχασαν τη στήριξη του λαού και έπεσαν. Σκέφτομαι να πρωτοτυπήσω και να μείνω συνεπής στις δεσμεύσεις μου", τάδε έφη Αλέξης Τσίπρας, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας στις 30 Ιανουαρίου 2015
«Δεν μετανιώνω που επέλεξα τον συμβιβασμό έναντι του ηρωικού χορού του Ζαλόγγου για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες» δήλωσε ο πρωθυπουργός κατά την ομιλία του στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, για την ψήφιση του νέου Μνημονίου στις 14 Αυγούστου 2015
Υπάρχει αμφιβολία ότι ο Τσίπρας πρωτοτύπησε, παγκόσμια, σε ανακολουθία λόγων και έργων;